نگهداری از طوطی برزیلی | آشنایی با رفتار و ویژگی ها

طوطی برزیلی یا «لاوبرد» (Lovebird) یکی از محبوب‌ترین نژاد های طوطی‌سانان خانگی در جهان است که با جثه‌ای کوچک، رنگ‌های زنده و شخصیتی بازیگوش و اجتماعی، دل بسیاری از علاقه‌مندان به پرندگان را برده است. این پرنده‌ٔ پرانرژی و پرصدا بومی آفریقاست، اما به دلیل توانایی بالای سازگاری و رفتارهای دوست‌داشتنی، امروزه در سراسر جهان پرورش داده می‌شود. نگهداری آسان، ظاهر فانتزی و ارتباط عاطفی قوی با صاحب خود، طوطی برزیلی را به انتخابی ایده‌آل برای افرادی تبدیل کرده که به دنبال یک حیوان خانگی زنده‌دل و پرجنب‌وجوش هستند.

نام «طوطی عشق» از رفتارهای خاص این پرنده الهام گرفته شده است. طوطی‌های برزیلی به‌شدت اجتماعی هستند و رابطه‌ای عمیق با جفت خود برقرار می‌کنند؛ به‌طوری‌که اکثر اوقات کنار هم می‌نشینند، پرهای یکدیگر را مرتب می‌کنند و رفتارهایی از خود نشان می‌دهند که بیانگر محبت و وفاداری است. این دلبستگی عاطفی قوی باعث شده تا در زبان انگلیسی به آن‌ها Lovebird و در فارسی به‌طور رایج «طوطی عشق» گفته شود. حتی اگر به‌تنهایی نگهداری شوند، ارتباطی عاطفی با صاحب خود برقرار می‌کنند و نسبت به بی‌توجهی واکنش نشان می‌دهند.

انواع نژادهای طوطی برزیلی

طوطی برزیلی دارای گونه‌های مختلفی است که هر کدام ویژگی‌های ظاهری و رفتاری خاص خود را دارند. این گونه‌ها در رنگ‌بندی، طرح صورت، سطح اجتماعی‌ بودن و حتی میزان سر و صدا با یکدیگر تفاوت دارند. در حالی که همه آن‌ها در دسته‌ی Agapornis طبقه‌بندی می‌شوند، شناخت تفاوت‌هایشان به انتخاب بهتر کمک می‌کند، به‌ویژه اگر قصد نگهداری از آن‌ها را در خانه داشته باشید.

فیشر (Fischer’s Lovebird)
با حلقه سفید دور چشم و رنگ‌آمیزی ترکیبی سبز، نارنجی و آبی؛ بسیار پرجنب‌وجوش و اجتماعی.

نقاب‌دار (Masked Lovebird)
صورت سیاه یا قهوه‌ای تیره با بدن سبز روشن؛ رفتاری پرانرژی و گاهی سرسخت.

صورت‌هلویی (Peach-faced Lovebird)
یکی از رایج‌ترین گونه‌ها با صورت صورتی-هلویی و بدن سبز؛ مهربان، باهوش و دوست‌داشتنی.

لیلیان (Liliana’s Lovebird)
شباهت زیادی به فیشر دارد ولی جثه‌ کوچکتری دارد؛ نسبتاً کم‌یاب‌تر.

ماداگاسکاری (Grey-headed Lovebird)
بومی ماداگاسکار با ظاهری متمایز و رفتاری آرام‌تر؛ تنها گونه بدون حلقه سفید دور چشم.

سیاه‌بیش (Black-cheeked Lovebird)
با گونه‌های تیره و بدن سبز؛ پرانرژی و پر سر و صدا.

صورت قرمز (Red-faced Lovebird)
کمتر رایج، با چهره قرمز روشن و بدن سبز زیتونی.

آبیسینی (Abyssinian Lovebird)
گونه‌ای نسبتاً بزرگ‌تر، بومی شرق آفریقا؛ رفتاری اجتماعی و مقاوم در برابر بیماری‌ها.

ویژگی ظاهری طوطی برزیلی

طوطی‌های برزیلی پرندگانی کوچک‌جثه با طول بدن حدود ۱۳ تا ۱۷ سانتی‌متر و وزن تقریبی ۴۰ تا ۶۰ گرم هستند. رنگ‌بندی آن‌ها بسته به نژاد، بسیار متنوع و چشم‌نواز است؛ از سبز و زرد گرفته تا نارنجی، آبی، هلویی و حتی ترکیب‌هایی از رنگ‌های مختلف. چشمان درشت و براق، منقار خمیده و پاهای کوتاه اما قدرتمند از دیگر ویژگی‌های ظاهری این پرندگان هستند. میانگین طول عمر طوطی برزیلی در شرایط نگهداری خوب بین ۱۰ تا ۱۵ سال است و با تغذیه مناسب، محیط آرام و مراقبت منظم، می‌توان طول عمر آن‌ها را به حداکثر رساند.

تشخیص تفاوت بین نر و ماده در طوطی‌های برزیلی کاری نسبتاً دشوار است، زیرا برخلاف برخی دیگر از پرندگان، تفاوت‌های ظاهری آشکار زیادی ندارند. در اغلب موارد، ماده‌ها جثه کمی بزرگ‌تر و بدنی پهن‌تر دارند، در حالی که نرها رفتار اجتماعی‌تر و پرجنب‌وجوش‌تری از خود نشان می‌دهند. با این حال، برای تشخیص دقیق‌تر معمولاً از آزمایش DNA یا بررسی لگن پرنده توسط متخصص استفاده می‌شود.

سن بلوغ در طوطی برزیلی معمولاً بین ۶ تا ۱۰ ماهگی اتفاق می‌افتد، اما برای جفت‌گیری موفق بهتر است تا پایان یک‌سالگی منتظر ماند. علائم بلوغ شامل رفتارهای جفت‌طلبانه، ساختن لانه، صداهای خاص و تمایل بیشتر به تعامل با جنس مخالف است. در این دوره، پرنده ممکن است حساس‌تر، پرخاشگرتر یا وابسته‌تر شود که نشان‌دهنده ورود به فاز بلوغ رفتاری و جنسی است.

رفتار و شخصیت طوطی برزیلی

جوجه برزیلی به‌شدت اجتماعی و عاطفی است و به همین دلیل معمولاً به‌صورت جفت نگهداری می‌شود. این پرنده‌ها در طبیعت نیز همیشه به‌صورت گروهی یا با یک جفت زندگی می‌کنند و رفتارهای محبت‌آمیزی مانند تمیز کردن پرهای یکدیگر یا نشستن کنار هم را دائماً تکرار می‌کنند. در محیط خانگی، اگر به‌صورت تنها نگهداری شوند، به شدت به صاحب خود وابسته می‌شوند و نیاز دارند که روزانه چندین ساعت با آن‌ها تعامل برقرار شود. نبود ارتباط و توجه مداوم می‌تواند منجر به بروز مشکلات رفتاری و حتی پرریزی طوطی شود.

از نظر خلق‌وخو، طوطی برزیلی بسیار بازیگوش، کنجکاو و پرانرژی است. آن‌ها به اسباب‌بازی‌های رنگی، بازی‌های فکری و تعامل با انسان علاقه زیادی دارند و در صورتی که سرگرم نشوند، شروع به ایجاد سر و صدا یا تخریب وسایل اطراف می‌کنند. در صورت بی‌توجهی یا تنها ماندن طولانی‌مدت، ممکن است دچار افسردگی، کندن پر یا رفتارهای وسواس‌گونه شوند. نگهداری صحیح از این پرنده یعنی تأمین نیازهای عاطفی و ذهنی‌اش، نه فقط فراهم کردن غذا و قفس.

آموزش‌پذیری طوطی برزیلی چگونه است؟

طوطی برزیلی از هوش بالایی برخوردار است و توانایی یادگیری بسیاری از رفتارها، بازی‌ها و حتی برخی صداها را دارد. هرچند نسبت به طوطی‌های بزرگ‌تری مانند کاسکو یا آمازون در تقلید کلمات محدودتر عمل می‌کند، اما برخی افراد گزارش کرده‌اند که طوطی‌شان می‌تواند صداهایی ساده مانند زنگ تلفن، صدای بوس یا کلمات کوتاه را تقلید کند. آموزش این پرنده نیازمند صبر، تکرار و تشویق مثبت است. هر چه سن پرنده کمتر باشد، یادگیری آن سریع‌تر خواهد بود و ارتباط عاطفی‌اش با مربی بهتر شکل می‌گیرد.

برای تحریک ذهنی و افزایش هوش، استفاده از اسباب‌بازی‌های متنوع بسیار مؤثر است. اسباب‌بازی‌هایی که نیاز به حل مسأله دارند (مانند اسباب‌بازی‌های دارای پنهان‌سازی خوراکی)، آویزهای رنگارنگ، آینه‌ها و حتی وسایلی برای جویدن به حفظ نشاط روانی طوطی کمک می‌کنند. در آموزش طوطی برزیلی بهتر است از روش‌هایی چون شرطی‌سازی مثبت، جایزه دادن در ازای اجرای درست فرمان، و تکرار روزانه استفاده شود. تمرین‌های کوتاه‌مدت ولی منظم، تأثیر بیشتری از جلسات طولانی دارند.

تغذیه طوطی برزیلی چیست؟

تغذیه طوطی برزیلی باید متنوع، متعادل و متناسب با نیازهای بدنی این پرنده‌ی فعال باشد. رژیم غذایی اصلی او از دانه‌های مغذی مانند ارزن، تخم کتان، تخم آفتابگردان (در حد محدود) و ترکیبات مخصوص پرندگان زینتی تشکیل می‌شود. برای تأمین ویتامین‌ها و مواد معدنی، افزودن میوه‌ها و سبزیجات تازه مثل سیب، هویج، کاهو، کلم بروکلی، نخود سبز، ذرت شیرین، انبه، موز و انار بسیار مفید است. این خوراکی‌ها باید روزانه و به‌صورت تازه در اختیار پرنده قرار گیرند، البته بدون افزودن نمک، شکر یا چاشنی.

در کنار خوراکی‌های مجاز، پرهیز از غذای مضر برای سلامتی طوطی بسیار مهم است. شکلات، آووکادو، پیاز، سیر، قهوه، نوشابه، غذاهای چرب یا شور، فست‌فودها و خوراکی‌های دارای کافئین یا مواد نگهدارنده برای پرندگان سمی یا خطرناک هستند. همچنین از دادن دانه‌های خشک کپک‌زده یا مانده نیز باید خودداری کرد، چراکه می‌توانند موجب مسمومیت یا مشکلات گوارشی شوند.

استفاده از مکمل‌های غذایی مخصوص پرندگان (مانند پودرهای کلسیم یا مولتی‌ویتامین‌های محلول در آب) می‌تواند در مواقع خاص مانند پرریزی، تخم‌گذاری یا کمبود تغذیه‌ای مفید باشد؛ اما مصرف بی‌رویه آن‌ها هم می‌تواند خطرناک باشد. همیشه آب تازه و تمیز باید در دسترس طوطی قرار گیرد و ظرف غذا و آب به‌طور روزانه شسته شود. ایجاد تعادل بین دانه، سبزی، میوه و مکمل، رمز یک برنامه غذایی موفق برای این پرنده‌ٔ دوست‌داشتنی است.

• اسپری بهبود زخم سگ و گربه خرگوش و پرندگان بیفار 75 میل۹۶۰،۰۰۰ تومان قیمت اصلی: ۹۶۰،۰۰۰ تومان بود.۸۹۰،۰۰۰ تومانقیمت فعلی: ۸۹۰،۰۰۰ تومان.
• پودر بندآور خونریزی سگ و گربه ، جونده و پرنده بایولاین 14 گرمی۵۱۵،۰۰۰ تومان قیمت اصلی: ۵۱۵،۰۰۰ تومان بود.۴۵۵،۰۰۰ تومانقیمت فعلی: ۴۵۵،۰۰۰ تومان.

قفس و محیط زندگی مناسب برای طوطی برزیلی

جای مناسب برای طوطی برزیلی باید اندازه‌ای داشته باشد که پرنده بتواند آزادانه در آن پر بزند و جست‌وخیز کند؛ حداقل ابعاد پیشنهادی برای یک جفت طوطی برزیلی حدود ۶۰×۴۰×۴۰ سانتی‌متر است، اما هرچه بزرگ‌تر، بهتر. درون قفس باید چند نی چوبی با قطرهای متفاوت برای تقویت پاها قرار گیرد، همراه با آویزهای سبک و اسباب‌بازی‌هایی برای سرگرمی و جلوگیری از افسردگی. محل قرارگیری قفس باید آرام، دور از دود، سرمای مستقیم و نور شدید خورشید باشد. نظافت روزانه کف قفس و تعویض آب و غذا از مهم‌ترین نکات بهداشتی است که مانع از رشد قارچ‌ها، باکتری‌ها و ابتلای پرنده به بیماری می‌شود.

بیماری های رایج جوجه برزیلی و طول عمر آن

طوطی برزیلی با مراقبت مناسب می‌تواند بین ۱۰ تا ۱۵ سال عمر کند، اما این طول عمر به‌شدت تحت تأثیر سلامت عمومی و پیشگیری از بیماری‌ها قرار دارد. از شایع‌ترین بیماری‌ها می‌توان به پرریزی غیر طبیعی یا پرکنی عصبی اشاره کرد که اغلب به دلیل استرس، بی‌حوصلگی یا کمبودهای تغذیه‌ای و افسردگی در پرندگان میباشد

بروز می‌کند. بیماری‌های تنفسی نیز در اثر سرمای ناگهانی، دود، یا تهویه نامناسب به‌وجود می‌آیند و با علائمی مانند عطسه، تنفس صدادار یا بی‌حالی همراه هستند. همچنین، قارچ‌ها و عفونت‌های پوستی در محیط‌های مرطوب و کثیف شایع‌اند و موجب خارش یا ریزش پر می‌شوند.

شناسایی زودهنگام علائم هشداردهنده مثل کاهش فعالیت، پف کردن مداوم، کاهش اشتها، تغییر در فضله، یا کج‌روی و لنگی، نقش مهمی در نجات پرنده دارد. در صورت مشاهده این نشانه‌ها، پرنده باید توسط دامپزشک متخصص پرندگان زینتی معاینه شود. بهتر است به جای خوددرمانی یا تأخیر، معاینه‌های دوره‌ای و توجه روزانه به رفتار و ظاهر طوطی را در برنامه نگهداری قرار دهید تا سلامت و طول عمر او تضمین شود.

تخم گذاری طوطی های برزیلی چگونه است؟

رفتارهای جفت‌یابی در طوطی برزیلی شامل جفت‌طلبی نزدیک، تمیز کردن پرهای یکدیگر، آواز خواندن و ساختن لانه است که معمولاً در فصل تولیدمثل به اوج می‌رسد. طوطی‌های برزیلی معمولاً در قفس یا محیط مناسب، ظرف لانه‌ای کوچک با مواد نرم مانند برگ‌های خشک یا تکه‌های کاغذ را برای تخم‌گذاری آماده می‌کنند. ماده پس از تخم‌گذاری بین ۳ تا ۶ تخم می‌گذارد که دوره جوجه‌کشی حدود ۲۱ روز طول می‌کشد. در این مدت، هر دو والد وظیفه مراقبت و گرم نگه‌داشتن تخم‌ها و سپس تغذیه جوجه‌ها را به عهده دارند. فراهم کردن محیطی آرام، تغذیه کامل و دمای مناسب از نکات کلیدی موفقیت در پرورش طوطی برزیلی است.

جمع‌بندی

طوطی برزیلی پرنده‌ای کوچک، اجتماعی و بسیار بازیگوش است که با رنگ‌های زیبا و رفتارهای دوست‌داشتنی‌اش، انتخابی عالی برای علاقه‌مندان به پرندگان زینتی محسوب می‌شود. برای نگهداری موفق این پرنده، فراهم کردن تغذیه متعادل، محیط مناسب با قفس جادار، اسباب‌بازی‌های متنوع و تعامل روزانه اهمیت زیادی دارد. همچنین توجه به سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها از طریق مراقبت‌های بهداشتی و مراجعه به دامپزشک متخصص، کلید طول عمر و شادابی طوطی برزیلی است.

اگر قصد دارید طوطی برزیلی را به خانه بیاورید، حتماً نیاز های اجتماعی و عاطفی آن را جدی بگیرید، چون این پرنده به تنهایی دچار افسردگی و رفتارهای نامطلوب می‌شود. آموزش، بازی و تعامل مستمر باعث تقویت هوش و روحیه پرنده می‌شود و تجربه نگهداری را برای شما و طوطی به یادماندنی خواهد کرد. در نهایت، صبر و دقت در رعایت نکات مراقبتی، رمز موفقیت در داشتن یک همراه شاد و سالم است.

بیشتر بخوانید

• نکات مهم برای خرید و نگهداری طوطی کاکادو + قیمت کاکادو سخنگو
• راهنمای جامع نگهداری از عروس هلندی، ویژگی‌ها و آموزش